η αλλαγή(?)

Καθημερινότητας?\σίγουρα.

Συνήθειας?\σίγουρα.

Ανθρώπων?\σί-γου-ρα

όλα αλλάζουν τελικά κάποια στιγμή..

οι μέρες αλλάζουν.

η διάθεση αλλάζει.

προς το καλό-προς το κακό.

άλλοτε έτσι,άλλοτε αλλιώς.

το χρώμα του ουρανού.

το χρώμα των μαλλιών μου στον ήλιο.

τα γούστα.

οι απόψεις.

οι άνθρωποι?οι άνθρωποι αλλάζουν τελικά?

και αν ναι,πώς εννοεί ο καθένας την αλλαγή αυτή?

οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ένας συμβιβασμός. 

(και μετά λέω πως δύσκολα συμβιβάζομαι.) 

όταν είσαι με κάποιον,όταν κάτι δεν του αρέσει απτην συμπεριφορά σου,δεν το αλλάζεις? με την πάροδο του χρόνου λοιπόν,δεν έχεις αλλάξει σαν άνθρωπος?

το διαννοούμαι.ΔΕΝ.

ΔΕΝ πιστεύω ότι άλλαξες. έτσι ήσουν πάντα.. αλλά αλλιώς..

πώς αλλιώς δεν ξέρω.

μα αλλιώς? μα τελείως διαφορετικός?ΔΕΝ μπορεί.

ΔΕΝ το δέχομαι. 

τόσες αρνήσεις.. μα κάπου μέσα μου μόνο καταφατικά αντέδρασα..

αντιμέτωπη με μια κατάσταση που δεν επέλεξα. που δεν ήθελα,που δεν άντεχα... 

                και όμως.

και όμως άντεξα. και όμως να που τελικά ανέχτηκα. και όμως να που τελικά συμβιβάστηκα.

             και τώρα εμείς τι?δεν υπάρχει το εμείς. |ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ|

δεν μπορεί να υπάρχει πλέον το εμείς. ακόμα και αν ήθελα..

μόνο στη σκέψη,τρόμαζα.

αλλά τώρα..συνηθίζω! ίσως και να συνήθισα..

το μόνο που έχει μείνει όμως τελικά,είναι τα όνειρα,οι όμορφες εικόνες και το τέλος..

το τέλος της αρχής για μια άλλη περίοδο ανάμεσα μας. που έτσι νόμιζα δηλαδή - απο όσο αποδείχτηκε...