Καθόμασταν αγκαλιά στον καναπέ..Κάποια σειρά απτις αγαπημένες σου έπαιζε στην τηλεόραση,μα εκείνη τη φορά,σημασία δεν έδωσες. Με κοίταξες νοσταλγικά και μου είπες:"μεγαλώνεις κοριτσάκι μου..ή καλύτερα,μεγάλωσες" κ κάπου εκεί σε αγκάλιασα πιο σφιχτά και σου είπα:"ναι,αλλά θα παραμείνω η πριγκίπισσα σου"..
Σαν χθες τη θυμάμαι αυτή τη στιγμή. Δεν έχω βγάλει στιγμή τη σκηνή αυτή απο το μυαλό μου. Δεν έπαψα στιγμή να ακούω τα λόγια σου στα αυτιά μου. Δεν έπαψα στιγμή να σαγαπάω. Όλο και περισσότερο καθώς μεγαλώνω.. Σε αγαπάω,σε σέβομαι,σε εμπιστεύομαι,είσαι η καλύτερη φίλη μου...Ήσουν και ξέρω ότι θα είσαι κάθε στιγμή δίπλα μου,σε ό,τι και αν χρειαστώ. Διατεθιμένη να συζητήσεις και να λύσεις κάθε πρόβλημα μου. Απο το πιο χαζό μέχρι και το πιο σοβαρό!
Kάθε φορά που συζητάμε όλα αυτά που λέμε, με κάνουν να σκεφτώ,να προβληματιστώ και σίγουρα να κάνω συνειρμούς.. Εσύ με "έφτιαξες"! Εσύ-κυρίως-με έκανες αυτό που είμαι τώρα..Και πραγματικά το εκτιμώ & χαίρομαι που έχω μια μαμά σαν κ εσένα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου